Kino i telewizja są już z apokalipsą za pan brat, a sam temat został maksymalnie wyeksploatowany. A jednak twórcy wciąż potrafią zaskoczyć widzów i czytelników. Zaskoczyła więc Emily St. John Mandel swoją powieścią Stacja Jedenasta wydaną w 2014 roku, a teraz zaskoczył Patrick Somerville, scenarzysta i producent, który był jednym z odpowiedzialnych za przeniesienia materiału literackiego na ekran. Dość napisać kilka słów o tym panu, byście zdali sobie sprawę z jaką formą będziecie mieli do czynienia w przypadku Stacji Jedenastej. Patrick Somerville to jeden z ojców sukcesu innego serialu, arcydzieła srebrnego ekranu, czyli Pozostawionych (The Leftovers). Każdy kto oglądał Pozostawionych, wie jaką pustką wypełniło się życie po zakończeniu trzeciej, ostatniej serii. Tutaj jest podobnie, bo Patrick Somerville ma ten niesamowity dar do kreowania groźnych teoretycznie światów, w których chcielibyśmy jednak być ze względu na doskonale napisane postaci.
Poznajemy więc bohaterów postapokaliptycznej sagi, którzy przemierzają pustkowia, by dostarczać coś niebywałego życiowym rozbitkom na rubieżach świata, który upadł po pandemii śmiercionośnej grypy. Główni bohaterowie skupieni są wokół teatralnej trupy, która wystawia dzieła Szekspira, a ludzie w swoich pojedynczych enklawach, większych skupiskach, mniejszych i większych społecznościach oczekują, jak co roku, ich przyjazdu.
Apokalipsa w Stacji Jedenastej jest inna od każdej jednej, którą mogliśmy do tej pory poznać. Tutaj, ze swoją całą grozą, ludźmi, z których wychodzi zło totalne, jest, ale gdzieś obok. Zło znamy z relacji, rozmów, informacji, które padają mimochodem. Główna oś fabularna jest o czymś innym, o stracie, odpowiedzialności, zaufaniu. Stacja Jedenasta jest przez to bardzo intymna, bardzo czuła i napiszę nawet, że to serial dla wrażliwców, bo o jednym z najbardziej wrażliwych mediów traktuje główny temat. Na pierwszy plan bowiem wybija się znaczenie sztuki dla osób, które straciły wszystko co dla nich najdroższe. Twórcy stawiają pytania, czy sztuka jako taka jest w stanie dać nam nadzieję? Pomoże nam ułatwić kontakt z drugim człowiekiem? A może jest czymś, co trzyma człowieczeństwo w ryzach? Na te wszystkie pytania serial odpowiada i pokazuje zbawienny wpływ sztuki na człowieka, relacje międzyludzkie, stan psychiczny.
Patrick Somerville nie byłby jednak sobą (wierzę, że odwołał się w dużym stopniu do literackiego pierwowzoru), gdyby nie nakreślił akcji wielowątkowej, która co chwilę związuje kilku bohaterów, przeplata retrospekcje pomiędzy wydarzeniami, by w finale połączyć jedno wielkie toczące się koło, które przemierza świat Stacji Jedenastej. Pod tym względem twórcy wygrywają wszystko, dostarczają emocji, wzruszeń, intrygują i pokazuję, że niekiedy jedna mała rzecz, przedmiot, tutaj powieść graficzna Stacja Jedenasta potrafi namieszać we wszechświecie.
Prawdziwą przyjemnością natomiast jest wtapianie się w ten świat, poznawanie losów (przy ciągłym wprowadzaniu wspomnieć o czasie „przed”, czy chwilę „po” do narracji) i przebywanie z główną bohaterką, Kirsten, w którą tak doskonale wcieliła się Mackenzie Davis. Owszem, to serial, który ma wielu bohaterów, więc Mackenzie Davis nie dostała tyle czasu ile powinna, ale i tak jej oddani fani (w tym i ja) powinni czuć się usatysfakcjonowani. To serial bardzo ambitny (kilka odcinków to arcydzieła sztuki telewizyjnej), nietuzinkowy, z dala od akcji i innych fajerwerków. Na pewno nie dla wszystkich, porzuca okrucieństwo, nie uświadczymy tu scen gwałtownych, czy takich, które przyprawiają o szczególną nerwowość. Groza tonie w ciszy, czai się za drzewami, a przed prawdziwym horrorem chroni właśnie oddana sobie społeczność ludzi odważnych, pełnych empatii. To opowieść o godzeniu się z losem, o powrotach i niemożliwych wręcz, czasami, zrządzeniach losu.
Czas trwania: 10 x 44 – 59 min
Gatunek: sci-fi
Twórca: Patrick Somerville
Scenariusz: Emily St. John Mandel (na podstawie powieści), Patrick Somerville, Shannon Houston, Nick Cuse, Cord Jefferson, Sarah McCarron, Kim Steele, Will Weggel
Reżyseria: Hiro Murai, Jeremy Podeswa, Helen Shaver, Lucy Tcherniak
Obsada: Mackenzie Davis, Himesh Patel, Matilda Lawler, David Wilmot, Nabhaan Rizwan, Daniel Zovatto
Zdjęcia: Christian Sprenger, Steve Cosens, Daniel Grant
Muzyka: Dan Romer
