Antonio (Silvano Tranquilli) wraca do domu z firmowej podróży. Mężczyzna zbyt często przebywa na służbowych wyjazdach i zbyt długo nie ma go w domu. A ma przecież do kogo wracać, bo czeka na niego piękna i kochająca (chyba) żona Anna (Eva Czemerys). Antonio odlicza więc ostatnie kilometry, tęsknym wzrokiem spogląda na małą fotografię i dociska pedał gazu. W domu czeka go przykra niespodzianka, na podjeździe do garażu leży ciało mężczyzny, a Anna siedzi osowiała przy kuchennym stole wpatrzona w zimną stal pistoletu. Zwłoki należą do Massimo wynajmującego letniskowy domek, a kobieta twierdzi, że działała w samoobronie i szybko przyznaje się do romansu. Antonio ukrywa ciało i oczekuje wyjaśnień. Anna rozpoczyna swoją opowieść o tęsknocie, pożądaniu i narkotykach.
Giallo skromne, niskobudżetowe, pełne art-housowego uroku, czasem liryczne i ze wspaniałą muzyką Gianfranco Pleniziego. Nello Rossati rzeczywiście dysponował skromnymi środkami, które tutaj widać nader często. Dwójka aktorów (wspaniała Eva Czemerys i charyzmatyczny Silvano Tranquilli) najczęściej siedzą przy kuchennym stole, ale intryga jest bardzo oryginalnie zaprezentowana w retrospekcjach. Opowieść rozwija się wokół Anny, która notorycznie pozostawiana samej sobie nudzi się w wielkim domu, marzy o męskim ramieniu, ale gdy mąż jest już na miejscu to najczęściej zasypia zmęczony. Cóż, Anna ze swoimi kosmatymi myślami musi gdzieś dać upust swojemu pożądaniu a przecież okazja jest tuż nieopodal w osobie nieokrzesanego sąsiada Massimo (Anthony Fontane). Massimo z niejednego pieca jadł chleb i niejedną tajemnicę ma w zanadrzu, jak pociąg do używek i orgii. Zaczyna się niebezpieczna gra, a ostatni rzut kośćmi będzie należał do Anny.
Wydaje się, że The Cat in Heat (La gatta in calore) przynajmniej z opisu z giallo ma mało wspólnego. Zapewniam jednak, że finał jest zaskakujący i nawet jeżeli obraz tak często ląduje w objęciach wspomnianego art-housowego dramatu, to kryminał, a raczej dramat wyrwany z kryminału uderzy w finale mocno. Pomimo leniwego tempa, ogląda się więc The Cat in Heat bardzo przyjemnie i nie tylko ze względu na piękną, urodzoną w Niemczech Eve Czemerys. Dobre aktorskie występy zaliczyli zarówno Silvano Tranquilli jak i Anthony Fontane. Na uwagę zasługują również zdjęcia samego Joe D’Amato, który potrafił w udany sposób przedstawić zimny i surowy w swoim założeniu temat przewodni (zabójstwo i „przesłuchanie”) jak i zaskoczyć wrażliwością przy części lirycznej i fragmentów, gdy Antonio zmierza do domu, za oknem jest jesienna aura, a w tle słyszymy wspaniałe kompozycje wspomnianego Plenizio.
The Cat in Heat to z pewnością nie lada gratka dla fanów gialli. Nietuzinkowo zaprezentowana fabuła, nieoczywiste prowadzenie intrygi, solidne aktorstwo, kilka mocnych scen erotycznych, przy których operator Joe D’Amato z pewnością czuł się jak ryba w wodzie (zważywszy na jego lwią część filmografii jako reżysera filmów XXX). Brakuje tu wprawdzie porządnie wykonanej zbrodni, próżno szukać brzytwy, sztyletu czy czarnych rękawiczek. Historia wynagradza jednak wszystkie niedogodności.
Czas trwania: 86 min
Gatunek: giallo
Reżyseria: Nello Rossati
Scenariusz: Nello Rossati
Obsada: Eva Czemerys, Silvano Tranquilli, Anthony Fontane, Renato Pinciroli
Zdjęcia: Joe D’Amato
Muzyka: Gianfranco Plenizio