KULĄ W ŁEB. KREW I ŚMIERĆ

Ekranowa przemoc pojawiała się u Kitano od początku reżyserskiej kariery. Tu nie ma co owijać w bawełnę. Rozbite nosy, przekłute nerki, połamane ręce. Zabijanie przez przypadek i z premedytacją. Na zlecenie i dla zabawy. Nad to wszystko, wśród lecącej posoki, gdzieś tam za ostrzem noża ukrywa się kodeks yakuzy.

KITANO I SPLUWA

 

KREW I ŚMIERĆ. To tylko promil z czerwonej tonacji, która wypełnia filmografię Kitano – reżysera. Daje to jednak pogląd na to, jak czasem daleko potrafi się posunąć twórca (nawet jeżeli zahacza to o świadomą autoironię – Takehis’). Pokazuje też, że Kitano – reżyser z przemocą rozstać się nie może, nawet jeżeli w założeniu dany film nie należy do „mocniejszego” repertuaru.