The Visit (2015)

Zawsze chciałem dożyć tej chwili, gdy naszą planetę odwiedzi pozaziemska cywilizacja. Jaki wpływ miałoby to wydarzenie na ludzkość? Czy byłby to wolny dzień od pracy? Czy poniedziałek byłby kolejnym znienawidzonym poniedziałkiem? W sumie… lepiej jakby przylecieli właśnie na początku tygodnia. Wszyscy zastygliby przed ekranami telewizyjnymi, czekali… W pracy, w centrach handlowych, w domach. Było już parę takich chwil, gdy większa część populacji wpatrzona  była w CNN, Euronews, Sky news i inne. Jednak NICZEGO nie można by porównać do takiego wydarzenia. Kto by zajął się tą sprawą? Jaka instytucja?

Na te wszystkie pytania próbują odpowiedzieć twórcy dokumentu The Visit, który obejrzałem na festiwalu Docs Against Gravity. Dokument zapowiadał się bardzo ciekawie. Wyobraźcie sobie poważne dyskusje na najwyższych biurokratycznych szczeblach o tym jakie pismo wystosować do opinii publicznej. Tu nie może być napisanego na kolanie „Doszło do incydentu”, „Nie wpadajcie w panikę”. O nie, politycy automatycznie rezygnują z takich zwrotów. Ważone jest każde słowo i każde słowo musi być odpowiednio dobrane. To nie wszystko.

Zaczynamy od spotkania z panią Mazlan Othman, astrofizyk pełniącą funkcję dyrektora w Biurze Unii Europejskiej do Spraw Kontaktu z Obcymi Cywilizacjami (United Nations Office for Outer Space Affairs in Vienna). Pani Othman, jak i reszta występujących w dokumencie osób, to autentyczni urzędnicy, eksperci, którzy są odpowiedzialni za najważniejsze decyzje na naszym globie. I to własnie oni byliby powołani w pierwszej kolejności w przypadku takiego incydentu. Othman zastanawia się i wyjaśnia dlaczego właśnie ONZ, jako jedyna organizacja na świecie, może zająć się taką sprawą. Tylko w ONZ taki precedens (w ramach oficjalnego rozporządzenia i dyskusji na szczeblu deputowanych) był już raz rozpatrywany.

Na czynniki pierwsze jest rozebrana sytuacja lądowania. Wyjaśniane jest widzom jak i kto powinien być delegowany w pierwszej kolejności. W końcu jest przeprowadzona symulacja kontaktu jednego z fizyków z obiektem. Jak powinien przekazywać dane, w jakich odstępach czasowych. Z jednej strony jest to fascynujące. Z drugiej strony… wiemy przecież tak mało, że niektóre dyskusje to jak poruszanie się z zamkniętymi oczyma we mgle.

Aby wypełnić jakoś czas dokumentu, reżyser Michael Madsen zdecydował się na pokazanie (przy natrętnym slow-motion) wybiegających żołnierzy z jednostek wojskowych. Widzimy również kilkakrotnie ulice i ludzi złapanych w kamerę przysypiającego operatora…

No cóż. Film miał ogromny potencjał, jednak odżegnując się od jakiejkolwiek fiction i pozostając tylko przy science, stworzyli obraz niestrawny dla większości. The Visit jest dla mnie tylko ciekawostką. Chociaż mam nadzieję, że w przyszłości będzie czymś więcej. Może instruktażowym filmem? Któż to wie.