Miłość (2012)

Miłość to dokument, lecz można go oglądać jak fabułę. Bo jak nazwać inaczej scenariusz opowiadający o spotkaniu przyjaciół po 10 latach, próbie nawiązania kontaktu, odnowieniu przyjaźni? To opowieść o charyzmatycznym liderze, który chce reaktywować zespół. Próby, rozmowy przeplatane wspomnieniami, trochę wyrzutami, cieniami z przeszłości. Obraz w reżyserii Filipa Dzierżawskiego ogląda się doskonale. Mogę nawet napisać, że z delikatnym napięciem czeka się na finał. Czy uda się Tymonowi wskrzesić choć na chwilę dawne uczucie? Czy uda się reaktywować chociaż na tydzień Miłość?

Tymański zebrał starą ekipę i razem z kamerą towarzyszymy ich wspólnemu spotkaniu po 10 latach. Każdy przyjeżdża ze swoim instrumentem, każdy w dobrym humorze, jeszcze.

Spotkali się w składzie: Tymon Tymański, Leszek Możdżer, Mikołaj Trzaska, Maciej Sikała. Powstanie pierwszego zespołu muzycznego, grającego muzykę spod znaku Yassu, datuje się na rok 1988. Ich historia, pierwsze sukcesy, dyskografia i cała reszta jest ogólnie dostępna w internecie.

Jak widać rozmowy i wspomnienia w filmie są szczere do bólu. To samo życie. Kolejnym diamentem, który trafia w ręce Tymańskiego jest Jacek Olter. Perkusista, który w Miłości, już oszlifowany, lśni jak nigdzie indziej. W Miłości filmowej jest tak, jak w prawdziwej. Czasem słońce, czasem deszcz. Z biegiem lat chmury pojawiają się coraz częściej. Deszcz przechodzi w burzę. Okazuje się, że uporządkowana, szkolno-muzyczna dusza Leszka Możdżera nijak nie komponuje się z buntowniczym wrzaskiem wydobywającym się z saksofonu Trzaski. To podstawa do kolejnych konfliktów. Trzaska nie ukrywa, co go pociąga w muzyce.

Jak ma się do tego ustosunkować akademicki pianista, kompozytor? Człowiek, który usiadł do fortepianu w wieku 5 lat? Tylko powinszować Tymańskiemu, że tak długo utrzymał wszystko w ryzach. Dochodzą kolejne problemy. Te najtragiczniejsze, z Olterem, i choroba, ta najmroczniejsza, dotykająca ludzkiego umysłu i duszy, schizofrenia. Dramatyczne są losy Miłości. Kto choć raz poznał to uczucie i ma za sobą tyle lat w związku, ile muzyczna Miłość przetrwała, ten wie, że kryzys następuje. Prędzej czy później. Mamy też chwile, gdy słońce przebija się przez złowieszcze, brunatne cumulusy. Sukcesy na Jazz Jamboree i w końcu wizyta Lestera Bowiego. Płyta Talkin’ About Life and Death, która powstała dwa lata przed jego śmiercią, nagrana została właśnie z Miłością.

Spotkanie po latach, rozmowa o powrocie na trasę, o nowych piosenkach, wszystko przebiega w dobrej atmosferze. Każdy się cieszy ze spotkania. Jednak czuć, że coś wisi w powietrzu. To tak, jakby zobaczyć spotkanie kochanków po latach. Każde z nich już ułożyło sobie życie. Poszło swoimi ścieżkami. To są już inni ludzie. Każdy zamknął już drzwi za sobą. Tymański próbuje wepchnąć każdego do swojego mieszkania, posadzić na niedopasowanych krzesłach, położyć przed nosem nuty. Jest tak silną osobowością, że nawet po latach, nie potrafią mu odmówić, powiedzieć prosto w twarz tak, czy nie.

Czy w końcu, po 10 latach rozłąki okaże się, że są w stanie wykazać się cywilna odwagą w stosunku do dominanta? Tymański przyciąga do siebie jak magnes. Jego silny charakter to też afrodyzjak dla muzyków. Czy starczy go tyle by podczas jednego spotkania raz jeszcze odurzyć przyjaciół?